|
| |
Strona główna - Aktualności |
|
Practical Approach to Solving Wellbore Instability Problems Praktyczny sposób rozwiązywania problemów stabilności odwiertów dodano: 31 sierpnia 2011
|
Sekcja Polska Stowarzyszenia Inżynierów Naftowych (Poland Section of SPE) zaprasza na wykład z serii Distinguished Lecturer, który wygłosi dr inż. Samuel O. Osisanya z uniwersytetu Oklahoma
|
Wykład odbędzie się w dniu 10 października 2011 o godzinie 12:00 w sali 3 w pawilonie A4, Kraków, al. Mickiewicza 30. |
Niestabilności odwiertów występują, gdy średnica odwiertu nie pozostaje taka sama jak średnica świdra wiertniczego. Podczas wiercenia najważniejszym zagadnieniem jest utrzymanie stałej średnicy odwiertu. Czas postoju związany z niestabilnością odwiertu przekłada się także na ogromne koszty. Istnieją trzy główne powiązane ze sobą czynniki, które mogą powodować niestabilności odwiertów: mechaniczne, oddziaływania pomiędzy skałą a płczką wiertniczą oraz ludzkie (złe praktyki wiercenia). Jeden lub kilka tych czynników mogą przyczynić się do niestabilności otworu wiertniczego w zależności od typu formacji jak i obszaru geologicznego, na którym prowadzone są wiercenia. |
Mechaniczna niestabilność otworu wiertniczego spowodowana jest przede wszystkim oddziaływaniami pomiędzy siłami wewnątrz skały a naprężeniami wywołanymi podczas wiercenia. Kluczowymi parametrami powodującymi niestabilności mechaniczne są: kierunek i wielkość naprężeń wewnątrz skały, wytrzymałość skały oraz sposób wiercenia. Większość oddziaływań pomiędzy skałą a płuczką wiertniczą, które mogą prowadzić do niestabilności odwiertu, może zachodzić w warstwie łupków. Łupki stanowią ponad 75% formacji, w których prowadzone są wiercenia oraz powodują ponad 90% problemów niestabilności otworów wiertniczych. Łupki działają jak nieszczelna membrana, która powoduje powstawanie osmotycznej różnicy ciśnień pomiędzy wodą w łupkach i płuczką wiertniczą. Formacje łupków zdolne są do absorbowania wody z olejowych płuczek wiertniczych (oil-based mud - OBM), jak również z wodnych płuczek wiertniczych (water-based mud - WBM). Czynniki ludzkie, które mogą powodować niestabilności odwiertów to: nieodpowiednie ciśnienie płuczki, złe czyszczenie otworów wiertniczych, wibracje żerdzi wiertniczych oraz wzrost ciśnienia. W wystąpieniu zostaną przedstawione sposoby zapobiegania oraz ograniczania tych czynników. |
Prowadzone są różne prace nad niestabilnościami otworów wiertniczych. Obejmują one rozwój i zrozumienie mechanizmów modeli skał, poprawę monitoringu w czasie rzeczywistym oraz wizualizację tego monitoringu, oraz rozwój syntetycznych płuczek wiertniczych bazujących na wodzie (WBM), w celu dopasowania charakterystyki stabilności łupków oraz stabilności wysokotemperaturowej płuczek bezwodnych. |
Jednę z myśli, jaką chciałbym aby słuchacze wynieśli z wykładu jest: Ograniczanie oraz zapobieganie niestabilności owiertów obejmuje również doskonałe palnowanie, monitorowanie w czasie rzeczywistym, jak również wykorzystywanie technologii dźwiękowaych. |
Samuel O. Osisanya od 18 lat jest profesorem w Instytucie Inżynierii naftowej i Goologicznej na uniwersytecie Oklahoma, gdzie wykłada również technologię budowli. Posiada licencjat uniwersytetu w Ibdan (Nigeria), tytuł magistra oraz doktora uniwersytety teksańskiego w Austin. Wszystkie tytuły w dziedzinie Inżynierii Naftowej. Jest autore i współautorem ponad 84 artykułów oraz promował ponad 55 studentów. W roku 1995 otrzymał prestiżową nagrodę CAREER Narodowej Fundacji Nauki Stanów Zjednoczonych. W 2000 roku podczas uroczystości 50-lecia Narodowej Fundacji Nauki został wybrany jej ambasadorem w szkołach średnich w stanie Oklahoma. Był członkiem komitetu SPE ds wierceń, oraz w ciągu ostatnich 5 lat panelistą podczas Programu Towrzystwa Wykształconych Badaczy Narodowej Fundacji Nauki. |
Pracował w firmach: Gulf, Shell-BP and Mobil. Prowadził krótkie kursy wyjazdowe dla: ExxonMobil, Nigerian National Petroleum Corporation, Saudi Aramco, Petroleos De Venezuela SA, Ecopetrol, and Schlumberger. W latach 1994, 2002 oraz 2004 wybrany wybitnym profesorem inżynierii naftowej na uniwersytecie Oklahoma, a w latach 2006-2007 wybrany przez uczelnianych sportowców najbardziej inspirującym pracownikiem na uniwersytecie Oklahoma. W maju 2008 oraz kwietniu 2010 został wybrany jako instruktor do wirtualnego laboratorium NExT-Schlumberger. |
Distinguished Lecturer Program został uruchomiony w roku 1961. Początkowo uczestniczyło w nim trzech wykładowców, a sam program finansowany był przez Fundację SPE z darowizn członków, a pomoc organizacyjną udzieliła konferencja Offshore Europe. Uzyskano również wsparcie przedsiębiorstw naftowych, które umożliwiły swoim najlepszym specjalistom prowadzenie wykładów i dzielenie się swoją praktyczną wiedzą. Otrzymano również wsparcie od AIME (American Institute of Minning, Metallurgical and Petroleum Engineers). Obecnie, każdego roku oferowanych jest ponad 450 prezentacji, a każda sekcja ma możliwość zaproszenia maksymalnie trzech wykładowców. |
|