Zespół Technologii Paliw
 
Strona główna

Strona główna - Aktualności
 
Practical Approach to Solving Wellbore Instability Problems
Praktyczny sposób rozwiązywania problemów stabilności odwiertów

dodano: 31 sierpnia 2011
Sekcja Polska Stowarzyszenia Inżynierów Naftowych (Poland Section of SPE) zaprasza na wykład z serii Distinguished Lecturer, który wygłosi dr inż. Samuel O. Osisanya z uniwersytetu Oklahoma
Wykład odbędzie się w dniu 10 października 2011 o godzinie 12:00 w sali 3 w pawilonie A4, Kraków, al. Mickiewicza 30.
Niestabilności odwiertów występują, gdy średnica odwiertu nie pozostaje taka sama jak średnica świdra wiertniczego. Podczas wiercenia najważniejszym zagadnieniem jest utrzymanie stałej średnicy odwiertu. Czas postoju związany z niestabilnością odwiertu przekłada się także na ogromne koszty. Istnieją trzy główne powiązane ze sobą czynniki, które mogą powodować niestabilności odwiertów: mechaniczne, oddziaływania pomiędzy skałą a płczką wiertniczą oraz ludzkie (złe praktyki wiercenia). Jeden lub kilka tych czynników mogą przyczynić się do niestabilności otworu wiertniczego w zależności od typu formacji jak i obszaru geologicznego, na którym prowadzone są wiercenia.
Mechaniczna niestabilność otworu wiertniczego spowodowana jest przede wszystkim oddziaływaniami pomiędzy siłami wewnątrz skały a naprężeniami wywołanymi podczas wiercenia. Kluczowymi parametrami powodującymi niestabilności mechaniczne są: kierunek i wielkość naprężeń wewnątrz skały, wytrzymałość skały oraz sposób wiercenia. Większość oddziaływań pomiędzy skałą a płuczką wiertniczą, które mogą prowadzić do niestabilności odwiertu, może zachodzić w warstwie łupków. Łupki stanowią ponad 75% formacji, w których prowadzone są wiercenia oraz powodują ponad 90% problemów niestabilności otworów wiertniczych. Łupki działają jak nieszczelna membrana, która powoduje powstawanie osmotycznej różnicy ciśnień pomiędzy wodą w łupkach i płuczką wiertniczą. Formacje łupków zdolne są do absorbowania wody z olejowych płuczek wiertniczych (oil-based mud - OBM), jak również z wodnych płuczek wiertniczych (water-based mud - WBM). Czynniki ludzkie, które mogą powodować niestabilności odwiertów to: nieodpowiednie ciśnienie płuczki, złe czyszczenie otworów wiertniczych, wibracje żerdzi wiertniczych oraz wzrost ciśnienia. W wystąpieniu zostaną przedstawione sposoby zapobiegania oraz ograniczania tych czynników.
Prowadzone są różne prace nad niestabilnościami otworów wiertniczych. Obejmują one rozwój i zrozumienie mechanizmów modeli skał, poprawę monitoringu w czasie rzeczywistym oraz wizualizację tego monitoringu, oraz rozwój syntetycznych płuczek wiertniczych bazujących na wodzie (WBM), w celu dopasowania charakterystyki stabilności łupków oraz stabilności wysokotemperaturowej płuczek bezwodnych.
Jednę z myśli, jaką chciałbym aby słuchacze wynieśli z wykładu jest: Ograniczanie oraz zapobieganie niestabilności owiertów obejmuje również doskonałe palnowanie, monitorowanie w czasie rzeczywistym, jak również wykorzystywanie technologii dźwiękowaych.
Samuel O. Osisanya od 18 lat jest profesorem w Instytucie Inżynierii naftowej i Goologicznej na uniwersytecie Oklahoma, gdzie wykłada również technologię budowli. Posiada licencjat uniwersytetu w Ibdan (Nigeria), tytuł magistra oraz doktora uniwersytety teksańskiego w Austin. Wszystkie tytuły w dziedzinie Inżynierii Naftowej. Jest autore i współautorem ponad 84 artykułów oraz promował ponad 55 studentów. W roku 1995 otrzymał prestiżową nagrodę CAREER Narodowej Fundacji Nauki Stanów Zjednoczonych. W 2000 roku podczas uroczystości 50-lecia Narodowej Fundacji Nauki został wybrany jej ambasadorem w szkołach średnich w stanie Oklahoma. Był członkiem komitetu SPE ds wierceń, oraz w ciągu ostatnich 5 lat panelistą podczas Programu Towrzystwa Wykształconych Badaczy Narodowej Fundacji Nauki.
Pracował w firmach: Gulf, Shell-BP and Mobil. Prowadził krótkie kursy wyjazdowe dla: ExxonMobil, Nigerian National Petroleum Corporation, Saudi Aramco, Petroleos De Venezuela SA, Ecopetrol, and Schlumberger. W latach 1994, 2002 oraz 2004 wybrany wybitnym profesorem inżynierii naftowej na uniwersytecie Oklahoma, a w latach 2006-2007 wybrany przez uczelnianych sportowców najbardziej inspirującym pracownikiem na uniwersytecie Oklahoma. W maju 2008 oraz kwietniu 2010 został wybrany jako instruktor do wirtualnego laboratorium NExT-Schlumberger.
Distinguished Lecturer Program został uruchomiony w roku 1961. Początkowo uczestniczyło w nim trzech wykładowców, a sam program finansowany był przez Fundację SPE z darowizn członków, a pomoc organizacyjną udzieliła konferencja Offshore Europe. Uzyskano również wsparcie przedsiębiorstw naftowych, które umożliwiły swoim najlepszym specjalistom prowadzenie wykładów i dzielenie się swoją praktyczną wiedzą. Otrzymano również wsparcie od AIME (American Institute of Minning, Metallurgical and Petroleum Engineers). Obecnie, każdego roku oferowanych jest ponad 450 prezentacji, a każda sekcja ma możliwość zaproszenia maksymalnie trzech wykładowców.
 
All rights reserved © Zespół Technologii Paliw Strona główna AGH  |  Biblioteka  |  SKOS  | 
Realizacja: Krzysztof Kogut